Krzysztof Karewicz maluje różnymi technikami. Jest symbolistą i kolorystą w malarstwie i rysunku. Główną cechą jego malarstwa jest brak twarzy i mimiki. Sporadycznie maluje twarze, ale oczy i usta są zawsze ukryte. Karewicz jest często nazywany: „Malarz obrazów bez twarzy”. Twierdzi, że najprostszą formą pokazania emocji byłoby namalowanie twarzy, ale od tego są fotografowie. Dla niego większym wyzwaniem jest pokazanie sytuacji, oddanie gęstości atmosfery i napięcia za pomocą gestów czy ruchów ciała, unikając pokazywania twarzy. Oprócz malarstwa rysuje węglem, ołówkiem oraz tworzy formy z kamienia i metalu.
W latach 70. poszukując nowych narzędzi i nurtu wypowiedzi artystycznej Krzysztof Karewicz wymyślił technikę rysunku węglem: kontrarys. Karewicz tworzy rysunki węglem drzewnym w autorskiej technice kontr-rysunku (nazwa stworzona przez samego artystę). Cykle rysunków zakodowane są w tytułach, takich jak: „Preludium”, „Motywy rodzajowe”, „Legendy”, „Moniuszko”, „Legendy krakowskie” i inne. Prace te opowiadają o prawdziwych wydarzeniach, wymyślonych sytuacjach lub bazują na polskich legendach. Po przeniesieniu na tekturę mają inspirować widzów, pobudzać ich wyobraźnię i przywoływać wspomnienia.
Patrząc na twórczość Karewicza można śmiało powiedzieć, że swoimi opowieściami dewaluuje CIEMNOŚĆ, LĘK i STRACH ludzkiej egzystencji i śmierci.
Krzysztof Karewicz (ur. 24 września 1953 w Łodzi) – polski malarz, kolorysta, symbolista, rzeźbiarz, rysownik. Oprócz projektowania graficznego, malarstwa i rysunku węglem w autorskiej technice Kontrarys zajmuje się wykonywaniem form przestrzennych z kamienia i metalu techniką spawania TIG. Jest synem Teresy Karewicz i Emila Karewicza, którego drugą pasją oprócz aktorstwa było malarstwo, co wpłynęło na zainteresowania syna Krzysztofa.
Krzysztof Karewicz ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie oraz Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi z dyplomem Technika Dekoratora. Później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a po jej ukończeniu został wykładowcą w Policealnej Szkole Reklamy w Warszawie.W swojej pracowni na Saskiej Kępie przygotowywał absolwentów do egzaminów na uczelnie artystyczne.
